ขอให้ยุติการฆ่านอกระบบกฎหมายในจังหวัดชายแดนใต้ ที่เกิดขึ้นในรอบสองปี จนทำให้มีผู้เสียชีวิตไปแล้ว ๕๐ ราย

แถลงการณ์ขอให้ยุติการฆ่านอกระบบกฎหมายในรอบสองปีเสียชีวิตไปแล้ว ๕๐ ราย ข้อเสนอ 10 ข้อ จากสถานการณ์การฆ่านอกระบบกฎหมายในจังหวัดชายแดนใต้ รายที่ 51 รายแรกในปี 2565

มูลนิธิผสานวัฒนธรรม (CrCF)
กลุ่มด้วยใจ (Duayjai)
เครือข่ายผู้ได้รับผลกระทบจากกฎหมายพิเศษ (JASAD)
เครือข่ายสิทธิมนุษยชนปาตานี (HAP)

ในประวัติศาสตร์การเมืองของไทยมีการละเมิดสิทธิในชีวิตที่ร้ายแรง และกว้างขวางหลายเหตุการณ์ เช่น การสลายการชุมนุมกลุ่ม นปช. กลุ่มพันธมิตรฯ สงครามยาเสพติด เหตุการณ์ตากใบ-กรือเซะ/ความขัดแย้งใน จชต. เหตุการณ์พฤษภา 35 เหตุการณ์ 6 ตุลา 19 เหตุการณ์ 14 ตุลา 16 การทรมาน อุ้มหาย อุ้มฆ่า เป็นระบบ-เฉพาะกรณี

ทั้งโดยเจ้าหน้าที่รัฐ และบางกรณีเกิดจากกลุ่มติดอาวุธที่ไม่ใช่รัฐ ความรุนแรงทางการเมืองที่ผ่านมาเหล่านี้ทำให้เกิดการละเมิดสิทธิในชีวิต ไม่สามารถนำคนผิดมาลงโทษ แต่กลับเหลือแต่เพียงความทรงจำ และประวัติศาสตร์ความรุนแรง 

อย่่างกรณีเหตุการณ์ปราบปรามผู้ชุมนุมเสื้อแดงปี 2553 มีผู้เสียชีวิตถึง 99 ศพ มีหลายกรณีที่ระบุว่าผู้กระทำเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ แต่กลับไม่มีการนำคนผิดมาลงโทษ บางคดีเข้าสู่การพิจารณาในขั้นศาล และมีการเยียวยาจำนวนเงินที่มาก ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าความรุนแรงจากรัฐไม่ได้เกิดขึ้นแต่ในจังหวัดชายแดนใต้เท่านั้น

ในจังหวัดชายแดนใต้ การฆ่านอกระบบกฎหมายในรอบสองปีนับตั้งแต่เดือนมกราคม 2563 ถึงเดือนธันวาคม 2564 มีผู้เสียชีวิตไปแล้ว ๕๐ ราย เหตุการณ์เมื่อวันที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๖๕ เป็นอีกครั้งหนึ่งและเป็นครั้งแรกในปีพ.ศ. ๒๕๖๕ นับเป็นรายที่ ๕๑ 

การบังคับใช้กฎหมายที่สอดคล้องกับรัฐธรรมนูญหลักการสากล และหลักนิติธรรมต่อผู้ต้องสงสัย ผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีความมั่นคง คือการนำบุคคลเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม และดำเนินการตามกฎหมายบ้านเมืองให้ได้รับบทลงโทษจากคำพิพากษาของศาลชั้นต้น อุทธรณ์ ฎีกา การใช้ความรุนแรงทางอาวุธแทนการนำบุคคลเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมโดยรัฐในรูปแบบนี้นอกจากจะทำลายสิทธิในชีวิตแล้วด้วยนั้นยังเป็นการทำลายหลักนิติธรรมของประเทศด้วย

เจ้าหน้าที่รัฐจะต้องไม่ใช้ความรุนแรงในการทำลายชีวิตประชาชนโดยไม่ผ่านการพิจารณาคดีโดยศาลยุติธรรมให้มีคำพิพากษาของศาลสูงสุดตัดสินลงโทษการใช้อำนาจนอกระบบกฎหมายนี้ยังส่งผลต่อกระบวนการสันติภาพที่เกิดขึ้นอีกครั้งในปี 2565 นี้

สิทธิในชีวิต

สิทธิในชีวิตปรากฎใน มาตรา 3 ของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ตั้งแต่ปี ค.ศ. ๑๙๔๕ และในมาตรา 6 ของกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมือง และสิทธิทางการเมืองเมื่อปี ๑๙๖๖ คือการยอมรับสิทธิโดยธรรมชาติของทุกคนคือสิทธินี้ทุกคน “จะได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย” และ “ไม่มีใครถูกพรากชีวิตไปโดยพลการ”

สิทธิในการดำรงชีวิตของบุคคลที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี และภาระผูกพันของรัฐที่จะรับประกันสิทธินี้ในขั้นสูงสุดที่เป็นไปได้ โดยเฉพาะในมาตรา 6 ของอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก ทุกคนมีสิทธิได้รับการคุ้มครองสิทธิในชีวิต โดยปราศจากความแตกต่างหรือการเลือกปฏิบัติไม่ว่าในรูปแบบใด และบุคคลทุกคนจะต้องได้รับการรับรองว่ามีการเข้าถึงการเยียวยารักษาอย่างเท่าเทียม

ยิ่งไปกว่านั้นมาตรา 4 วรรค 2 ของกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองแสดงให้เห็นว่าสถานการณ์พิเศษเช่นความไม่มั่นคงทางการเมืองภายในประเทศหรือสถานการณ์ฉุกเฉินอื่นๆ ไม่อาจทำให้สูญเสียสิทธิในชีวิตและความปลอดภัยของบุคคล

การฆ่านอกระบบกฎหมาย การวิสามัญฆาตกรรม และ คำว่าศาลเตี้ย ทั้งสามคำนี้เป็นรูปแบบของการละเมิดสิทธิในชีวิตที่ร้ายแรง รวมทั้งการเสียชีวิตในระหว่างการควบคุมตัวก็เป็นการละเมิดสิทธิในชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งเช่นกัน

ก่อนหน้านี้ระหว่างปี 2553- ๒๕๕๙ ผู้ต้องหาคดีความมั่นคงหรือผู้ที่ถูกควบคุมตัวด้วยกฎหมายพิเศษในจังหวัดชายแดนใต้กังวลใจมากที่สุดคือความปลอดภัยหลังจากได้รับการปล่อยตัวซึ่งความกังวลของพวกเขาก็ไม่เกินเลยจากข้อเท็จจริงมากนักเมื่อกลุ่มด้วยใจได้รวบรวมรายชื่ออดีตผู้ต้องหาคดีความมั่นคง ผู้ที่ถูกควบคุมตัวด้วยกฎหมายพิเศษ และบุคคลในครอบครัว ที่ถูกยิงได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตตั้งแต่ปี 2553 จนถึงปี 2559 ว่ามีจำนวน 20 ราย โดยเฉลี่ยปีละ 4 ราย ในช่วงเวลานั้น 

และนั่นก็เป็นสถานการณ์ที่เพิ่มความหวาดระแวงและไม่มั่นใจในกระบวนการยุติธรรมของไทย มักเป็นการลอบสังหารโดยไม่สามารถระบุตัวผู้กระทำความผิดได้ เกือบทุกกรณีเป็นลอบสังหารอดีตผู้ต้องขังที่ได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำ

ลำดับที่	ชื่อ	วันที่เกิดเหตุ	ผลกระทบ	อดีตผู้ต้องขังเรือนจำ
1	นาย รอมลี เจะเลอะ	06 ต.ค. 2553	ถูกยิงเสียชีวิต	ยะลา
2	นาย มะสาวี มะสาและ	28 ม.ค. 2554	ถูกยิงเสียชีวิต	ยะลา
3	นาย อับดุลเลอะ สาแม	17 ส.ค. 2554	ถูกยิงเสียชีวิต	สงขลา
4	นาย สุกรี โซะ	20 ส.ค. 2554	ถูกยิงได้รับบาดเจ็บ	ปัตตานี
5	นาย อับดุลเลอะ เจอะตีแม	2555	ถูกยิงเสียชีวิต	ยะลา
6	นาย ลุกมาน ดอเลอะ	9 พ.ค. 2556	ถูกยิงเสียชีวิต	ปัตตานี
7	นาย มะรอเซะ กายียุ	07 มิ.ย. 2556	ถูกยิงเสียชีวิต	ยะลา
8	นาย อิสมะแอ ปาโอ๊ะมานิ	25 มิ.ย. 2556	ถูกยิงเสียชีวิต	ปัตตานี
9	นาย ตอเหล็บ สะแปอิง	15 ก.ค. 2556	ถูกยิงได้รับบาดเจ็บ	สงขลา
10	นาย อับดุลรอฟา ปูแทน	14 ส.ค. 2556	ถูกยิงเสียชีวิต	ปัตตานี
11	นาย สามือลี เจะกอ	29 ส.ค. 2556	ถูกยิงเสียชีวิต	สงขลา
12	นาย มูฮำหมัดมาโซ มามะ	25 ก.ย. 2556	ถูกยิงเสียชีวิต	นราธิวาส
13	นาย อับดุลมามะ สาแม	23 ม.ค. 2557	ถูกยิงบาดเจ็บโดยเจ้าหน้าที่	สงขลา
14	นาย เจะมุ มะมัน	03 ก.พ. 2557	ถูกยิงบาดเจ็บถูกยิงบาดเจ็บ	ปัตตานี
15	นาย มามะ ยามา	16 เม.ย. 2557	เสียชีวิต	นราธิวาส
16	นาย มุกตาร์ อาลีมามะ	17 เม.ย. 2557	เสียชีวิต	ยะลา
17	นาย อาดัม มะยีดี	21 ส.ค. 2557	เสียชีวิต	ยะลา
18	นาย อาซัน มะแตหะ	12 พ.ย. 2557	เสียชีวิต	ยะลา
19	นาย อาแซ นิเซ็ง	06 ธ.ค. 2559	บาดเจ็บ	ยะลา
20	นาย ยีเซะ ยูนุ๊ (บิดา ผู้ต้องหาคดีความมั่นคง)

 

สองปีของเหตุการณ์ปะทะนองเลือด

เหตุการณ์เมื่อวันที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๖๕ เป็นอีกครั้งหนึ่งและเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. ๒๕๖๕ ที่หน่วยงานความมั่นคง จ.ปัตตานีได้สังหารชาวบ้านที่เจ้าหน้าที่อ้างว่าเป็นแนวร่วมก่อความไม่สงบ 2 คน ที่ อ.สายบุรี หลังปิดล้อมพื้นที่ และเจรจาให้มอบตัวนาน 4 ชั่วโมง

เมื่อการเจรจาไม่เป็นผล ชาวบ้านที่ถูกติดตามอ้างว่ามีหมายจับได้วิ่งฝ่าออกมาจากบ้านได้ใช้อาวุธปืนยิงสวนออกมาเป็นระยะ ทำให้ฝ่ายความมั่นคงยิงตอบโต้ ทำให้นายมารวาน มีทอ อายุ 27 ปี และพวก เสียชีวิตรวม 2 คน

มักมีรายงานว่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคงใช้กำลังที่เกินสัดส่วนในการจับกุมผู้ต้องสงสัยหรือบุคคลตามหมายจับ ปิดล้อมบ้าน ป่า เกาะ หรือหมู่บ้านกดดันให้เกิดการยิงปะทะกันขึ้น หลังจากที่มีเหตุการณ์ปิดล้อมที่จบลงด้วยการวิสามัญฆาตกรรมบ่อยครั้งในรอบสองปีที่ผ่านมา

ในระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาพบปรากฎการณ์การแห่ศพของผู้เสียชีวิต และมีการประท้วงกรณีที่ร่างของผู้เสียชีวิตไม่สามารถส่งมอบให้กับญาติได้ทันเวลา 24 ชั่วโมง โดยพบว่านอกจากการสังหารผู้ต้องสงสัยด้วยการปฏิบัติการทหารที่ละเมิดสิทธิในชีวิตของประชาชน โดยขาดการตรวจสอบถ่วงดุลโดยกลไกยุติธรรมของไทยมาตลอด 18 ปีแล้ว ไม่สามารถนำคนผิดมาลงโทษได้ ผู้เสียหายไม่ได้รับการเยียวยา

เครือข่ายองค์กรสิทธิมนุษยชนขอเรียกร้องให้ฝ่ายนโยบายของรัฐบาลรวมทั้งฝ่ายความมั่นคงยุติการปฏิบัติการสังหารประชาชนนอกระบบกฎหมายโดยทันที และดำเนินการแก้ไขสภาพปัญหาหลายประการตามข้อเสนอแนะทั้ง 10 ประการดังนี้

1. การรับคืนศพ เพื่อประกอบศาสนกิจตามหลักศาสนาอิสลาม เนื่องจากศาสนาอิสลามให้ทำการฝังศพเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ แต่การรับคืนศพ ในพื้นที่เป็นเรื่องล่าช้า ไม่มีการแจ้งญาติอย่างชัดเจนว่ามีการนำศพไปที่ไหน อย่างไร และไม่มีผู้ประสานงานกลาง และไม่มีเจ้าหน้าที่รัฐที่เกี่ยวข้อง สื่อสารโดยตรงกับญาติ
ข้อเสนอแนะ: อยากให้เจ้าหน้าที่รัฐ มีการสื่อสารอย่างเป็นขั้นตอนกับครอบครัว และแจ้งจุดรับศพที่ชัดเจน ไม่กำกวม และไม่ปกปิดข้อมูลศพ

2. การยึดทรัพย์สินของผู้เสียชีวิตหลังการปฏิบัติงาน
ข้อเสนอแนะ: กรณีมีการยึดทรัพย์สิน เช่น เงิน โทรศัพท์ ทรัพย์สินส่วนตัว ควรมีการเซ็นเอกสารกำกับ ทั้ง 2 ฝ่าย โดยทำเอกสาร 2 ชุด เก็บให้เจ้าหน้าที่ 1 ชุด และญาติ 1 ชุด และควรคืนให้ญาติเมื่อสิ้นสุดการตรวจสอบ

3. การชันสูตรพลิกศพในที่เกิดเหตุ เนื่องจากการเข้าจุดเกิดเหตุของนิติวิทยาศาสตร์ ต้องรอหลังการปฏิบัติการของเจ้าหน้าที่ความมั่นคง ซึ่งไม่มีใครทราบว่า ศพถูกจัดฉากหรือไม่ อย่างไร (กรณีนี้เป็นข้อกังขาของประชาชนอย่างมาก) ในบริเวณจุดเกิดเหตุ องค์กรอิสระ ไม่สามารถเข้าร่วมสังเกตการณ์การปฏิบัติงานได้ในระยะรัศมีที่เข้าร่วมสังเกตการณืได้
ข้อเสนอแนะ: องค์กรอิสระ ตัวแทนญาติ และผู้นำศาสนา ต้องสามารถเข้าจุดตรวจสอบหลักฐาน ในรัศมีที่กำหนดได้ เพื่อเข้าสังเกตการณ์การจัดเก็บหลักฐานให้ได้รับความเป็นธรรมและโปร่งใสที่สุด ตามขั้นตอนกระบวนการของกฎหมายมาตรา 150 มีเจ้าหน้าที่รัฐรวมสี่ฝ่าย คือตำรวจ อัยการ แพทย์ชันสูตร และฝ่ายปกครอง ต้องสามารถเข้าไปตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุได้ ไม่ใช่เป็นการปฏิบัติการทางทหารฝ่ายเดียว

4. การติดตั้งกล้องระหว่างการปฏิบัติงาน เมื่อการปฏิบัติงาน มีแค่ข้อมูลฝั่งเดียว การสรุปโดยฝ่ายความมั่นคงเองจึงไม่มีความน่าเชื่อถือ 
ข้อเสนอแนะ: สิ่งที่สามารถหยุดข้อกังขานี้ได้ คือการติดตั้งกล้องไว้บนหมวกหรือเสื้อที่ตัวเจ้าหน้าที่ขณะปฏิบัติงานด้วยในจำนวนที่มากพอ เพื่อเป็นหลักฐานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจ ว่าได้ปฏิบัติงานจากเบาไปหาหนักอย่างแท้จริง

5. การใช้กำลังจากเบาไปหนัก ต้องเป็นไปตามหลักการใช้กำลังทางอาวุธ และงดการยิงไปยังจุดสำคัญของร่างกาย เช่น สมองและหัวใจ ซึ่งเป็นจุดที่มุ่งหมายให้อีกฝ่ายเสียชีวิตทันที เป็นต้น การปิดล้อมตรวจค้นจับกุมตามหมายจับหรือที่อ้างว่ามีการเจรจาแต่ไม่ยอมมอบตัวพึงกระทำต่อเมื่อจะเกิดภัยอันตรายในขณะเผชิญเหตุการณ์เท่านั้น ผู้ต้องสงสัยผู้ต้องหาตามหมายจับไม่ใช่พลรบที่จะสามารถใช้กำลังทหารกดดันให้เกิดการตอบโต้ทางทหาร

ข้อเสนอแนะ: ขอให้ฝ่ายความมั่นคงแยกแยกการบังคับใช้กฎหมายของตนด้วยความเข้าใจว่า การปะทะกับผู้ต้องสงสัยพึ่งกระทำได้ด้วยเหตุป้องกันตัวตามกฎหมายอาญาเท่านั้น ไม่ใช่การใช้กำลังจากเบาไปหาหนักซึ่งเป็นกฎการสู้รบในสภาวะสงคราม จังหวัดชายแดนใต้ไม่ใช่พื้นที่สงครามแต่รัฐไทยไม่ยกเลิกกฎอัยการศึกเพราะเป็นเหตุผลทางการเมืองซึ่งสร้างความเสียหายในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้และการเจรจาสันติภาพ

6. การซ่อมแซมจุดเกิดเหตุหลังการปฏิบัติงานทันที เช่น การซ่อมแซมบ้านที่เกิดเหตุ

ข้อเสนอแนะ: ควรมีการซ่อมแซมหลังได้รับคำสั่งจากพนักงานสอบสวนและได้เก็บหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์แล้วเท่านั้น มิใช่การปกปิดการกระทำหรือใช้กำลังเกินกว่าเหตุของเจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคงหรือการทำลายพยานหลักฐาน เนื่องจากการตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุเป็นหลักฐานสำคัญของพนักงานสอบสวนและพนักงานอัยการในคดีไต่สวนการตายว่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคงได้ใช้กำลังเกินกว่าเหตุหรือไม่โดยจะเป็นการพิจารณาคดีชันสูตรที่ศาลจังหวัดที่เกิดเหตุในทุกกรณี

7. การชันสูตรศพโดยแพทย์ในที่เกิดเหตุ ตามขั้นตอนกระบวนการของกฎหมายมาตรา 150 มีเจ้าหน้าที่รัฐรวมสี่ฝ่าย คือตำรวจ อัยการ แพทย์ชันสูตร และฝ่ายปกครอง ต้องสามารถเข้าไปตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุได้ ไม่ใช่เป็นการปฏิบัติการทางทหารฝ่ายเดียว 

ข้อเสนอแนะ: แพทย์นิติเวช ควรลงไปในที่เกิดเหตุ เพื่อดูท่าทาง และสภาพศพในสถานการณ์จริง เพื่อความไม่คลาดเคลื่อนของการชันสูตร ที่อาจเป็นหลักฐานว่า เป็นการปฏิบัติงานที่เกินเหตุหรือไม่ เนื่องจากในพื้นที่ ศพจะต้องรับการตรวจที่โรงพยาบาล (ซึ่งขั้นตอนนี้ใช้เวลาค่อนข้างนาน มากกว่า 5 ชั่วโมง และเป็นเหตุผลหนึ่งที่การฝังศพเป็นไปอย่างล่าช้า)

8. การแถลงการณ์โดยสำนักข่าวของหน่วยความมั่นคงหลังการปฏิบัติงาน และมีการส่งต่อให้สื่อกระแสหลักเผยแพร่ต่อปัญหานี้ เท่ากับว่า เจ้าหน้าที่รัฐไปกล่าวหาเขาว่าเป็นผู้ร้ายจริงๆ โดยที่ตัวเขาเอง ไม่สามารถแสดงข้อเท็จจริงใดๆ เนื่องจาก เสียชีวิตไปแล้ว การเผยแพร่ข่าวโดยปราศจากการคัดกรองเป็นการให้ร้ายอย่างหนึ่ง และทำให้เกิดอคติต่อมุสลิมได้

ข้อเสนอแนะ: ควรงดการเผยแพร่ข่าวฝ่ายเดียว ควรให้องค์กรที่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสีย ที่เข้าร่วมสังเกตการณ์ในรัศมีที่กำหนด เป็นผู้สื่อสารเพื่อความเป็นกลางที่สุด

9. การขอโทษ หากพบว่า การปฏิบัติงานของหน่วยงานของตนเป็นการใช้กำลังเกินความจำเป็นจนถึงขั้นเสียชีวิตของอีกฝ่าย หรือทำเกินกว่าเหตุ ก็ควรมีการขอโทษต่อสาธารณะ และปรับปรุงหน่วยงานตัวเอง ไม่ให้มีเหตการณ์ซ้ำๆเกิดขึ้นอีก

10. การอบรมและให้ความรู้สิทธิมนุษยชนแก่เจ้าหน้าที่รัฐ จากการปฏิบัติงานในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ หลายครั้ง การปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่รัฐ ไม่คำนึงถึงหลักสิทธิมนุษยชน และสะท้อนให้เห็นว่า มีความจำเป็นต้องอบรมเจ้าหน้าที่ทหารชั้นปฏิบัติงานให้คำนึงถึงหลักสิทธิมนุษยชนด้วย

ข้อเสนอแนะ: ควรอบรมเจ้าหน้าที่ความมั่นคงในชั้นปฏิบัติงานให้มีความรู้ด้านสิทธิมนุษยชนโดยหน่วยงานภายนอกเช่น คณะกรรมการสิทธิมนุษยชน คณะกรรมการกาชาดสากล หรือสำนักงานข้าหลวงใหญ่ด้านสิทธิมนุษยชนแห่งองค์การสหประชาชาติ เป็นต้น

รายชื่อผู้เสียชีวิตและวันเวลาของเหตุการณ์ ตั้งแต่มกราคม 2563 -มกราคม 2565

หมายเหตุ: รายชื่อเหล่านี้ไม่รวมผู้เสียชีวิตในการควบคุมตัวตามกฎหมายพิเศษในพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้

	ลำดับ	ชื่อ	สกุล	อายุ	จังหวัด	วันที่เกิดเหตุ	เดือน	ปี
ปี 2565	1	มารวาน	มีทอ	32	ปัตตานี	20	มกราคม	2565
	2	รอซาลี	เจะเลาะ	44	ปัตตานี	20	มกราคม	2565
ปี 2564	3	สมันดี	สะนิ		ปัตตานี	20	มีนาคม	พ.ศ.2564
	4	มะรอฟาอา	เจะอาลี	32	นราธิวาส	23	เมษายน	พ.ศ.2564
	5	อีลียัส	เวาะกา		ยะลา	4	เมษายน	พ.ศ.2564
	6	รีสวัน	เจะโซะ		ยะลา	4	เมษายน	พ.ศ.2564
	7	ซูไร	ดิน	30	นราธิวาส	11	พฤษภาคม	พ.ศ.2564
	8	อัมรัน	มะหิเละ	28	ปัตตานี	21	มิถุนายน	พ.ศ.2564
	9	อาดือเระ	มันปุเตะ	31	สงขลา	21	มิถุนายน	พ.ศ.2564
	10	อัมรี	มะมิง	27	ปัตตานี	5	กรกฎาคม	พ.ศ.2564
	11	คูไมดี	รีจิ	33	ปัตตานี	5	กรกฎาคม	พ.ศ.2564
	12	สุไลมาน	ดอเลาะ	33	ปัตตานี	10	กรกฎาคม	พ.ศ.2564
	13	อาซมาน	สะมะแอ	31	ปัตตานี	10	กรกฎาคม	พ.ศ.2564
	14	รอซาลี	หลำโซะ	20	สงขลา	2	สิงหาคม	พ.ศ.2564
	15	นาย สุกกรี	สาอิ	34	ปัตตานี	30	สิงหาคม	พ.ศ.2564
	16	นาย อัฎฮาร์	ยูกะ	N/A	นราธิวาส	3	ตุลาคม	พ.ศ.2564
	17	นาย ฮอาซัน	สามะ	N/A	นราธิวาส	3	ตุลาคม	พ.ศ.2564
	18	นาย อับดุลเลาะ	อูแล	N/A	นราธิวาส	3	ตุลาคม	พ.ศ.2564
	19	นาย บารูวัน	กือจิ	35	นราธิวาส	3	ตุลาคม	พ.ศ.2564
	20	นาย มะสุกรี	อูแล	43	นราธิวาส	3	ตุลาคม	พ.ศ.2564
	21	นาย ซูเฟียน	ยูโซะ	–	นราธิวาส	3	ตุลาคม	พ.ศ.2564
	22	นาย อิสมาแอ	เจะนุ	–	นราธิวาส	3	ธันวาคม	พ.ศ.2564
	23	นาย อาดีนันท์	ซือรี	28	ปัตตานี	24	ธันวาคม	พ.ศ.2564
	24	ซาการียา	ยูโซะ	29	ปัตตานี	24	ธันวาคม	พ.ศ.2564
ปี 2563	25	อับดุลฮาดี	อาบูดาโอ๊ะ	–	จ.นราธิวาส	12	มกราคม	พ.ศ.2563
	26	ยากี	เวาะงอย	–	จ.นราธิวาส	23	กุมภาพันธ์	พ.ศ.2563
	27	มากะลูดิง	อูเซ็ง	–	จ.นราธิวาส	23	กุมภาพันธ์	พ.ศ.2563
	28	เจ๊ะลีมา	ลาเต๊ะบือริง	–	จ.นราธิวาส	23	กุมภาพันธ์	พ.ศ.2563
	29	มูฮามะซูลกีฟลี	สือแม	–	จ.นราธิวาส	23	กุมภาพันธ์	พ.ศ.2563
	30	อาฮาร์	สะอิ	–	จ.นราธิวาส	23	กุมภาพันธ์	พ.ศ.2563
	31	อาแว	สามะ	–	จ.นราธิวาส	24	กุมภาพันธ์	พ.ศ.2563
	32	วอเงาะ	วอเงาะ	–	จ.ปัตตานี	7	มีนาคม	พ.ศ.2563
	33	วอเฮง	ฮารง	–	จ.ยะลา	8	มีนาคม	พ.ศ.2563
	34	คามิส	คามิส	–	จ.ยะลา	17	มีนาคม	พ.ศ.2563
	35	อัซฮา	ตือง๊ะ	–	จ.ยะลา	17	มีนาคม	พ.ศ.2563
	36	จินดาเพ็ชร	จินดาเพ็ชร	–	จ.ยะลา	17	มีนาคม	พ.ศ.2563
	37	คามิส	คามิส	–	จ.ยะลา	18	มีนาคม	พ.ศ.2563
	38	ยูโซะ	แมะตีเมาะ	–	จ.ปัตตานี	30	เมษายน	พ.ศ.2563
	39	มะตามีซี	สาอิ	–	จ.ปัตตานี	30	เมษายน	พ.ศ.2563
	40	มะนาเซ	ไซร์ดี	–	จ.ปัตตานี	30	เมษายน	พ.ศ.2563
	41	มะไซดี	แวสุหลง	–	จ.ปัตตานี	17	มิถุนายน	พ.ศ.2563
	42	อันวา	ดือราแม	–	จ.ปัตตานี	3	กรกฎาคม	พ.ศ.2563
	43	มะซูกี	สารูเม๊าะ	–	จ.ยะลา	15	สิงหาคม	พ.ศ. 2563
	44	อันวา	กอแล	–	จ.ปัตตานี	15	สิงหาคม	พ.ศ. 2563
	45	มาสุวัน	กะจิ	–	จ.ปัตตานี	15	สิงหาคม	พ.ศ. 2563
	46	อาหามะ	จาจ้า	–	จ.ปัตตานี	15	สิงหาคม	พ.ศ. 2563
	47	อะมะ	ดือเระห์	–	จ.ปัตตานี	15	สิงหาคม	พ.ศ. 2563
	48	ลุตฟี	บาเหะ	–	จ.ปัตตานี	15	สิงหาคม	พ.ศ. 2563
	49	อิสมาแอ	แลแร	–	จ.ปัตตานี	15	สิงหาคม	พ.ศ. 2563
	50	อัซมัน	เจ๊ะมิง	–	จ.สงขลา	7	กันยายน	พ.ศ. 2563
	51	เจะอารง	บาเฮง	–	จ.สงขลา	7	กันยายน	พ.ศ. 2563

Photo Credit: BBC News Thai