![[:th]CrCF Logo[:]](https://i0.wp.com/crcfthailand.org/wp-content/uploads/2022/12/Logo-a1.png?fit=696%2C297&ssl=1){kind=logo}
Downlond English version Open Letter to UN _ICERD_from a former detainee in the south_Aug 2012 (public)
เรียน คณะกรรมการ UN ที่เคารพอย่างสูง
ผมเป็นคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ทางภาคใต้ของประเทศไทยที่มีเหตุการณ์ความไม่สงบ ที่เกิดขึ้นมากินระยะเวลา 9 ปีกว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนับวันยิ่งมีความรุนแรง มีคนเจ็บ มีคนตาย เกือบทุกวัน เมื่อเกิดเหตุการณ์ความไม่สงบทางภาครัฐก็จะต้องติดตามหาคนที่กระทำความผิด ปัญหามันก็อยู่ตรงนี้แหละ เหตุเกิดในพื้นที่ ดังนั้น คนทำให้เกิดเหตุมันต้องเป็นคนในพื้นที่ (ข้อความคิดนี้ ผมคิดว่าเป็นความคิดของเจ้าหน้าที่รัฐ) เพราะทุกครั้งที่เกิดเหตุในพื้นที่ใด คนในพื้นที่นั้นจะเป็นผู้ต้องสงสัย ผมเป็นคนหนึ่งที่ได้พบและประสบด้วยตนเอง ผมโดนดำเนินคดีเมื่อปี 50 มาถึงตอนนี้ระยะเวลาก็ประมาณ 5 ปีมาแล้ว ณ ตอนนี้คดีของผมยังไม่สิ้นสุดเลย และศาลชั้นต้นยังไม่เสร็จสิ้นเลย ผมบอกตรงๆ ว่าผมกลัวและหวาดระแวงมาก เมื่อเกิดเหตุการณ์ และเมื่อพบเห็นเจ้าหน้าที่ สิ่งที่ผมกลัวมากที่สุด ก็คือ “ความไม่เป็นธรรม” ของคนที่มีอำนาจใช้กฎหมายมาก เพราะในสายตาของพวกเขามองคนในพื้นที่ ที่มีเชื้อสาย “มาลายู” เป็นคนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดความไม่สงบ เพราะคดีทุกคดี เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 47 เป็นต้นมา คนที่ต้องโทษ”เป็นจำเลย” ล้วนแต่เป็นคนในพื้นที่ แต่ในทางกลับกันจากข้อมูลที่ได้บันทึกจาก”ศูนย์ทนายความมุสลิม” คดีที่มีการตัดสินส่วนใหญ่มีการยกฟ้อง นี่ก็ถือว่าเหตุการณ์มันทำให้มีความอคติกับคนในพื้นที่ ระหว่างเจ้าหน้าทีกับคนในพื้นที่ ทำให้ต่างฝ่ายต่างหวาดระแวงซึ่งกันและกัน แต่ในทางกลับกันที่เสียเปรียบมากที่สุด ก็คือคนในพื้นที่เพราะประชาชนธรรมดาไม่มีอาวุธ แต่เจ้าหน้าที่รัฐที่มารักษาความสงบมีอาวุธ เหตุที่เกิดมันเป็นความละเอียดอ่อน ผมเข้าใจการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในกรอบและกฎหมาย “แต่ไม่เข้าใจ” เจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่นอกกรอบและเหนือกฎหมาย ในระยะเวลาที่ผมถูกควบคุมตัว ผมได้เจอกับเพื่อนๆผู้ได้รับผล แต่ละคนที่ผมได้เจอและได้ฟังสิ่งที่เขาได้ประสบมา มีการซ้อมทรมานต่างๆ นานา ตรงนี้แหละมันทำให้ผมไม่เข้าใจ และต้องทำให้ผมต้องเขียนจดหมายฉบับนี้เพื่อจดหมายฉบับนี้อาจจะมีความสำคัญ ทำให้บ้านเมืองผมเกิดความสงบก็เป็นได้ สิ่งที่ผมอยากได้มากที่สุด อยากให้คณะกรมการ UN ทำให้มันเกิดมากที่สุด
- ความปลอดภัยของประชาชนที่อยู่ในสามจังหวัดชายแดนใต้
- แก้ปัญหาที่เกิดขึ้นโดยให้ประชาชนในพื้นที่เป็นคนเลือกเองว่าต้องการอย่างไร เพราะ ณ ตอนนี้ คนที่มาบริหารไม่ใช่คนในพื้นที่ จึงไม่รู้ถึงปัญหาที่มีอยู่จริงและเกิดขึ้นจริง
- การเชิญตัวซ้ำๆหลังจากเกิดเหตุการณ์และคนที่จะโดนเชิญตัวบ่อย
- การตรวจค้น ที่อยู่อาศัย เหตุเกิดในพื้นที่ไหน คนที่จะเป็นเป้าแรกๆ ก็คือคนที่เคยเป็นจำเลย คนที่มีหมาย พ.ร.ก. และคนในพื้นที่เกิดเหตุ
- คนที่เคยมีหมาย พ.ร.ก. เมื่อพ้นจากการควบคุมตัว ในฐานข้อมูลไม่ถูกลบ ทำให้การไปไหนมาไหน เกิดความลำบากเมื่อมีการตรวจค้น
- การใช้ศาลเตี้ย หรือถูกตัดตอน ในกรณีเพื่อนที่พ้นจากการดำเนินคดีหลายคนแล้วที่ต้องเสียชีวิต ในกรณีเป็นเรื่องที่น่าสงสารมากที่สุด มีปัญหามาก เพราะเราไม่รู้ว่าเป็นการกระทำของใคร และการเยียวยาจากภาครัฐก็มีข้อจำกัด ดังนั้นมันก็จะทำให้เกิดปัญหาสังคมตามมา เมื่อหัวหน้าครอบครัวที่เคยควบคุมหรือเป็นจำเลยมาก่อนถูกยิงเสียชีวิต ภรรยาเขา ลูกเขา ใครจะเป็นคนดูแล จะไปขอเงินเยียวยาก็ไม่ได้เพราะหัวหน้าครอบครัวเคยต้องโทษ นี่แหละปัญหาที่ผมเองอยากสะท้อน ปัญหา ณ ตอนนี้มีเยอะและทวีขึ้นไปเรื่อยๆ ผมเป็นคนหนึ่งที่ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่อย่างหวาดกลัว เพราะเหตุการณ์มันเกิดขึ้นบ่อยเหลือเกิน กลัวว่าไม่รู้สิ่งร้ายจะมาเยือนผมเมื่อไร หลังจากที่เพื่อนๆโดนกระทำได้เห็นกับตา คนที่โดนแล้วก็จะโดนต่อไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะจบเมื่อไร ผมเองผมไม่เคยทะเลาะกับใคร ไม่มีศัตรู ไม่มีคู่อริ ที่ผมกลัวมากที่สุด ณ ตอนนี้ ก็คือ เจ้าหน้าที่ เพราะเขามองว่าผมเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดความไม่สงบ ณ ตอนนี้ ถ้าผมเป็นอะไรไปหรือเสียชีวิตถึงจุดจบเหมือนเพื่อนๆ ผมขอย้ำว่า ผมไม่เคยทะเลาะกับใคร ไม่มีศัตรู ไม่มีคู่อริ ไม่เคยขัดผลประโยชน์กับใคร ช่วยเถอะครับผมอยากให้บ้านเมืองผมเกิดความสงบ ไม่อยากให้ใครมาฉวยโอกาส บนความเดือดร้อนของประชาชนในสามจังหวัดชายแดนใต้ ตอนนี้คนที่มีอำนาจใครก็อยากมาในพื้นที่ มาเอาผลประโยชน์แล้วก็กลับไป แต่ ผม พี่น้อง เพื่อนๆ ญาติของผม คนรอบข้างในสามจังหวัดชายแดนใต้ของผม เขาต้องทนอยู่ในบ้านเกิดตนเองมา 9 ปีกว่า กับเหตุการณ์ที่ไม่สงบ ช่วยด้วยเถอะครับ ผมอยากให้คนที่มาแก้มี “ความจริงใจ” ไม่ใช่มาหาผลประโยชน์
ด้วยความเคารพอย่างสูง
ผู้ได้รับผลกระทบจากตุการณ์ความไม่สงบ