จดหมายจากปณิธาน พฤกษาเกษมสุข บุตรชายสมยศ พฤกษาเกษมสุข เรียกร้องให้บิดาได้รับสิทธิในการประกันตัว

เรียนประชาชนผู้รักความเป็นธรรม สื่อมวลชน ศาลที่เคารพ และผู้เกี่ยวข้องทั้งหมด

ข้าพเจ้า ปณิธาน พฤกษาเกษมสุข บุตรชายของคุณสมยศ พฤกษาเกษมสุข ผู้ถูกคุมขังระหว่างพิจารณาคดีหมิ่นพระบรมเดชานุภาพมาตั้งแต่ ปลายเดือนเมษายน ปี 2011 โดยไม่ได้รับการอนุญาตให้ประกันตัวมาจนถึงปัจจุบัน พ่อของข้าพเจ้าเป็นนักกิจกรรมแรงงานที่ทำงานมาอย่างยาวนานและเคลื่อนไหว อุทิศตนเพื่อพัฒนาและสร้างความเป็นธรรมใน สังคมอย่างแข็งขันมาต่อเนื่อง

ปัจจุบัน ด้วยการดำเนินคดีความอย่างไม่เป็นธรรม พ่อของข้าพเจ้าถูกจับกุม และคุมขังระหว่างพิจารณาคดี อีกทั้งยังถูกย้ายเรือนจำไปเกือบทุกภูมิภาคในประเทศไทยเพื่อการสืบพยานไม่ กี่ปากคำ และไม่มีเหตุผลรองรับที่เหมาะสมใดๆ ที่จะกล่าวอ้างในการล่วงละเมิดต่อเสรีภาพของบุคคลมากมายเพียงเช่นนี้

ในคำกล่าวทางนิติศาสตร์มีหลักว่า“ปล่อยคนผิด 100 คน ดีกว่าการจับคนบริสุทธิ์เพียง 1 คน”พ่อของข้าพเจ้ากำลังอยู่ระหว่างการพิจารณาคดีความ ซึ่งย่อมยังไม่เป็นผู้กระทำผิดจนกว่าคำพิพากษาของศาลสูงสุดจะลงโทษให้เป็น ผู้กระทำผิด นี่เป็นหลักการพื้นฐานทั่วไปที่บุคคลผู้เป็นพลเมืองทุกคนควรได้รับอย่างเท่าเทียม และเสมอภาคกันในฐานะประชาชนชาวไทยตามรัฐธรรมนูญ

ด้วยเหตุนี้ ศาลจึงควรอนุญาตให้ประกันตัวพ่อข้าพเจ้าเพื่อให้การต่อสู้ดำเนินคดีเป็นไป อย่างเที่ยงธรรม แต่ศาลได้กล่าวอ้างความร้ายแรงของคดีและความหวาดกลัวที่จะหลบหนีเป็นข้ออ้าง ในการไม่อนุญาตให้พ่อข้าพเจ้าประกันตัว เสมือนกับว่าศาลได้พิพากษาพ่อของข้าพเจ้าไว้ตั้งแต่ล่วงหน้า และด้วยอคตินี้ศาลได้ละเมิดหลักการที่ผู้ต้องข้อกล่าวหาจะยังถือว่ายังไม่เป็นผู้กระทำผิดจนกว่าจะมีคำพิพากษาสูงสุด นี่เป็นเหตุผลที่เพียงพอหรือไม่ที่คนๆ หนึ่งจะถูกกระทำละเมิดต่อเสรีภาพมากมายเช่นนี้ ฤ ว่าในนามของความจงรักภักดี ความยุติธรรมทั้งมวลจะต้องสยบยอมเสียสิ้นอย่างนั้นหรือ

ความยุติธรรมจักต้องบังเกิด ไม่ว่าความเลวร้ายของการเมือง และอคติที่ผู้คนมีต่อกัน จะเบียดเบียน และกระทำการอยุติธรรมกับผู้อื่นไปอย่างไรก็ตาม แต่ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่า ในใจลึกๆ แล้วมนุษย์ย่อมรู้สึกเห็นชอบต่อความยุติธรรม ความสงสารในเพื่อนมนุษย์ และเดือดดาลที่เห็นผู้อื่นถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม แต่เพียงอคติที่ถูกปลูกฝัง ความหวาดเกรงต่ออำนาจที่เหนือกว่า ทำให้สายตาของมนุษย์พร่ามัวจนมองไม่เห็นความยุติธรรมที่มนุษย์ควรให้ต่อมนุษย์ด้วยกันอย่างเท่าเทียม ตลอดจนไม่ฟังเสียงเรียกร้องต่อความเป็นธรรมที่กำลังดังกึงก้องอยู่ตอนนี้

หากการกินเป็นความเห็นแก่ตัวขั้นพื้นฐานสุดของมนุษย์ที่จะมีชีวิต การอดอาหารเพื่อการประท้วงสิ่งใดสิ่งหนึ่งจึงเป็นสัญลักษณ์ของการประกาศว่า ปัญหาของสิ่งนั้นสำคัญยิ่งกว่าความเห็นแก่ตัวของตนเอง

และด้วยความรักในความยุติธรรม และความรักที่มีต่อผู้เป็นพ่อ ข้าพเจ้าจึงได้ประกาศอดอาหารประท้วงเป็นเวลา 112 ชั่วโมงที่ศาลอาญารัชดา ตั้งแต่วันที่ 11 กุมภาพันธ์ เป็นต้นไป เพื่อเตือนให้ผู้สร้างความอยุติธรรมทั้งหลายได้รู้สึกตน และเพื่อเรียกร้องถึงสิทธิประกันตัวที่พ่อของข้าพเจ้าควรได้รับอย่างเสมอภาค และเป็นธรรม

ข้าพเจ้าไม่โกรธแค้น ไม่ตำหนิในการกระทำของผู้ที่มิอาจมองเห็นความไม่ยุติธรรมที่เกิด และยังเชื่อมั่นว่าซักวันหนึ่ง พวกเขาจะหันกลับไปมองความยุติธรรมที่มีอยู่ในจิตใจส่วนลึกของพวกเขาอีกครั้งหนึ่ง และเลิกการกระทำอยุติธรรมแก่ผู้อื่นเสียที

ก่อนจะครบ 112 ชั่วโมง และเดินทางไปยังกระทรวงยุติธรรมเพื่อยื่นหนังสือเรียกร้องให้ทบทวนถึงความยุติธรรม หรือกล่าวคือสิทธิประกันตัวที่พ่อของข้าพเจ้า และนักโทษคดีหมิ่นพระบรมเดชานุภาพคนอื่นๆ ควรได้รับอีกครั้งหนึ่ง

ด้วยความรักในความยุติธรรม
ปณิธาน พฤกษาเกษมสุข